دین، هجرت است و معنای دینداری هم عدم تعلق به امور مادی و دنیایی است.

مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی فرمودند: در فقه می‌گوییم هر وقت دیوارهای شهر از دید تو پنهان شد، باید نماز را شکسته بخوانی؛ حالا شدی مسافر. یا می‌گوییم آنگاه که دیگر صدای اذان را نشنیدی، آن وقت مسافری. حالا ما می‌گوییم آنگاه که آوا و آهنگهای هواهای نفسانی به گوش دلت نرسید، آن موقع تو مهاجری! آنگاه که دیواره‌های شهر مادیت از دیدت پنهان شد، آن موقع تو مسافری! تا دیواره‌های تعیّنات را می‌بینی، تا در بیت مُظلم نفس هستی، تا اذان کَثَرات به گوش دلت می‌رسد، هجرت نکرده‌ای و مسافر نیستی! دین، هجرت است و معنای دینداری هم عدم تعلق به امور مادی و دنیایی است.