ما باید اهل محاسبه باشیم، هر چند اهل توبه نباشیم و تدارك نكنیم، خود محاسبه مطلوب است. اگر بدانیم فلان روز، حسینى ـ علیه‏ السّلام ـ و فلان روز یزیدى هستیم، بهتر از این است كه اصلاً ندانیم یزیدى هستیم یا حسینى.

سرانجام ممكن است روزى به خود بیاییم و بخواهیم تدارك كنیم. با توجه به عیوب خویش و اصلاح آن‏ها، فرصت رسیدگى به حساب هر روز خود را نداریم، چه رسد به حساب مردم!

«أَفْضَلُ النّاسِ مَنْ شَغَلَتْهُ مَعایِبُهُ عَنْ عُیُوبِ النّاسِ.»(1) برترین مردم كسى است كه پرداختن به عیوب خود، او را از توجّه به عیوب مردم باز دارد. به فكر خود باشیم، خود را اصلاح كنیم. اگر به خود نرسیدیم و خود را اصلاح نكردیم، نمى ‏توانیم دیگران را اصلاح كنیم.

به فكر خود باشیم، خود را اصلاح كنیم. اگر به خود نرسیدیم و خود را اصلاح نكردیم، نمى ‏توانیم دیگران را اصلاح كنیم.